Przy przyjęciu planowym do Szpitala prosimy pacjentów o zabranie ze sobą

1. skierowania do Szpitala,

2. dokumentu potwierdzającego tożsamość: dowodu osobistego, paszportu lub prawa jazdy, legitymacji szkolnej – tylko w przypadku osób niepełnoletnich,

(Podstawą do uzyskania świadczeń opieki zdrowotnej jest przedstawienie przez pacjenta swojego numeru PESEL i potwierdzenie tożsamości dokumentem. Jeżeli Pacjent jest ubezpieczony, a jego uprawnienia nie zostaną potwierdzone w systemie eWUŚ – Pacjent podpisuje stosowne oświadczenie; dokument potwierdzający prawa do świadczeń można przedstawić w terminie 30 dni od dnia przyjęcia lub w terminie 7 dni od dnia zakończenia udzielania świadczenia)

3. posiadanej dokumentacji medycznej na temat swojej choroby (karty informacyjne z poprzednich pobytów w szpitalu, wyniki badań, dokumenty, leczenia ambulatoryjnego, itp.),

4. oryginalnego wyniku badania grupy krwi i czynnika RH, jeżeli pacjent taki posiada,

5. listy aktualnie przyjmowanych leków, witamin, ziół, suplementów diety

6. osobistych przyborów toaletowych (szczoteczka, pasta do zębów, grzebień, przybory do golenia, itp.),

7. kapci, klapek  pod prysznic,

8. bielizny nocnej (piżama lub koszula nocna),

9. bielizny osobistej, szlafroka,

10. ręcznika,

11. w przypadku oddziałów rehabilitacyjnych: lekkiego obuwia sportowego, lekkiego stroju sportowego (dres).

Co można jeszcze zabrać na oddział szpitalny

1. ulubiony kubek ewentualnie szklankę, sztućce,

2. wodę mineralną niegazową,

3. środki higieny osobistej (podpaski, chusteczki higieniczne),

4. książki, czasopisma, itp.,

5. telefon komórkowy.

Udar mózgu jest bardzo poważną chorobą naczyniową mózgu i stanowi 80% wszystkich udarów. W medycynie udar mózgu uznawany jest za jeden z największych problemów, prowadzących nie rzadko do śmierci i dotkliwej ułomności pacjentów, którzy ukończyli 40. rok życia. Niedokrwienny udar mózgu polega na niedokrwieniu a następnie martwicy pewnego obszaru mózgowia w wyniku zwężenia lub zamknięcia światła naczynia, które doprowadza krew do mózgu. Nie należy lekceważyć żadnych, nawet najmniejszych objawów wskazujących na chorobę, ponieważ może to prowadzić do przykrych konsekwencji. Istotna jest umiejętność rozróżniania symptomów i udzielenie jak najszybciej pierwszej pomocy, tutaj liczy się każda sekunda.

Udar mózgu – rodzaje

Rozróżnienie ze względu na aspekt, który spowodował uszkodzenie mózgu:

udar niedokrwienny (około 80-85%):

zakrzepowo-zatorowy;

zatorowy

hemodynamiczny.

udary krwotoczne (około 10-15%):

wśród nich wyróżniamy krwotoki śródmózgowe.

krwotok podpajęczynówkowy (około 5%)

Podział udaru mózgu ze względu na postęp choroby:

udar mózgu ustępujący (RIND), którego symptomy mijają w ciągu kilku tygodni;

udar mózgu dokonujący (CS), w którym objawy są ciągle odczuwalne, jedynie nasilenie częściowo maleje;

udar mózgu postępujący (PS), który pojawia się nagle i charakteryzuje się stopniowymi zaostrzeniami objawów;

Udar mózgu – przyczyny

Przyczyny udaru mózgu mogą być różne – jednak wszystkie wiążą się z zaburzeniami w przepływem krwi przez organizm. Zaburzenia te powodują: zator, zakrzep, spadek ciśnienia tętniczego krwi, prowadzące do osłabienia krążenia krwi w określonych obszarach mózgu.

Przyczyny udaru mózgu dzielimy na modyfikowalne i niemodyfikowalne.

Przyczyny modyfikowalne: osoby chorujące na nadciśnienie tętnicze, cukrzycę i choroby serca są narażone na większe ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego. Podobne ryzyko dotyczy osób z podwyższonym cholesterolem. Wpływ na stan zdrowia ma też otyłość, brak aktywności fizycznej, dieta bogata w tłuszcze, alkoholizm i palenie papierosów. Kolejno należy wziąć pod uwagę ogólne choroby naczyń, dnę moczanową czy zespół bezdechu sennego. Pacjenci, którzy mają problemy z zaburzeniami krzepnięcia i przebyli w przeszłości udar, narażeni są na ryzyko wystąpienia udaru mózgu. Również zażywanie kokainy, amfetaminy czy dna moczanowa, są przyczynami choroby.

Przyczyny niemodyfikowalne: osoby po przebytych udarach lub, u których w rodzinie ktoś z krewnych miał udar, również są narażeni. Istotne są genetyczne uwarunkowania, które w dużej mierze wpływają na wystąpienie choroby. Do przyczyn zaliczamy wiek (największe ryzyko od 55 roku życia), kolor skóry (rasa żółta i czarna) oraz płeć: męska.

Udar mózgu – objawy

Zdarza się, że objawy udaru mózgu trwają tylko dobę i samoistnie znikają. Stan ten nazywamy przejściowym atakiem niedokrwiennym. Niestety, ataki te mogą zdarzać się nawet kilka razy w życiu i prowadzić do udaru mózgu. W wypadku wystąpienia przejściowego ataku należy udać się do lekarza, który powinien podać lek redukujący ryzyko powtórzenia incydentu. Zdarza się, że udar mózgu nie daje o sobie w żaden sposób znać, może nas dopaść w każdej chwili, chociaż najczęściej udar atakuje w ciągu nocy.

Objawy udaru mózgu są różne i zależą od tego gdzie znajduje się źródło uszkodzonej tkanki mózgowej. Na początku chory odczuwa dosyć silny ból głowy i mdłości, często dochodzi do wymiotów, następnie pojawia się utrata przytomności, a nawet śpiączki. Udar mózgu objawia się:

częściowym porażeniem,

opadaniem kącika ust po stronie, która została porażona,

objawami oponowymi np. sztywność karku.

Małe udary krwotoczne cechują się małymi zaburzeniami umysłowymi. Symptomy rozróżnia się biorąc pod uwagę umiejscowienie krwotoku:

płat ciemieniowy: występują zaburzenia czucia oraz ból w okolicy ciemieniowo-skroniowej,

płat czołowy: pojawia się niedowład połowiczy, który obejmuje stronę przeciwną do tej, którą zaatakował udar, pacjent odczuwa również ból czoła,

płat potyliczny: objawia się bólem oka (po stronie dotkniętej udarem) oraz częściowym niedowładem,

płat skroniowy: dolegliwości bólowe w okolicy skroniowej oraz niedowidzenie kwadrantowe.

być ustalane bardzo ostrożnie i indywidualnie przez doświadczonego lekarza.

Udar mózgu – zapobieganie

Jak zapobiegać udarom? Kontrolować czynniki zwiększające ich ryzyko – należy regularnie wykonywać pomiary ciśnienia, postępy cukrzycy, stosować odpowiednią dietę oraz praktykować zdrowy tryb życia. Do obowiązków pacjenta zalicza się także monitoring przebiegu miażdżycy. Dotyczy to przede wszystkim udarów niedokrwiennych. W profilaktyce pierwotnej istotne jest dokładnie przyjrzenie się chorobom, które mogą wpływać na udar mózgu. Należy zacząć od leczenia przeciwzakrzepowego chorób serca, cukrzycy czy nawet stanów przedcukrzycowych. Palisz papierosy? Zapomnij o nich. Postaw na zdrowy tryb życia i aktywność fizyczną.

Rozpoznanie objawów udaru

Pomoc

Aby skutecznie pomóc osobie poszkodowanej, należy rozpoznać charakterystyczne objawy wskazujące na udar mózgu. Należą do nich m.in. mrowienie lub drętwienie jednej połowy ciała (rąk, nóg oraz twarzy po tej samej stronie), opadanie kącika ust, osłabienie mięśni, zaburzenia widzenia, mowy, świadomości oraz równowagi, zawroty i bóle głowy, kłopoty z oddychaniem oraz utrata przytomności. Warto pamiętać o tym, że u każdej osoby przechodzącej udar mózgu objawy wyglądają inaczej i nie muszą występować jednocześnie. Z tego względu należy wezwać karetkę nawet wtedy, kiedy dolegliwości częściowo lub całkowicie zanikają. Ich bagatelizowanie może mieć poważne konsekwencje.

Pierwsza pomoc przy udarze

Po rozpoznaniu objawów udaru należy natychmiast wezwać pogotowie, podając miejsce zdarzenia, opisując stan osoby poszkodowanej i konkretnie odpowiadając na zadane pytania. Następnie:

•Jeżeli osoba poszkodowana jest przytomna, układamy ją na boku i zapewniamy dostęp świeżego powietrza, czyli: rozluźniamy krawat, rozpinamy kołnierzyk, zdejmujemy pasek oraz w miarę możliwości próbujemy odprawić gapiów.

•Staramy się utrzymać kontakt z poszkodowanym i obserwujemy jego ogólny stan, w tym przede wszystkim czynności oddechowe, ruchy klatki piersiowej, zabarwienie skóry oraz temperaturę ciała. Wszelkie zmiany mogą wskazywać na nagłe zatrzymanie akcji serca.

•Jeżeli u poszkodowanego doszło do zatrzymania pracy serca, rozpoczynamy resuscytację krążeniowo-oddechową, czyli inaczej mówiąc reanimację. Polega ona na wykonaniu 30 uciśnięć mostka w połowie jego wysokości, a następnie dwóch wdechów. Resuscytację kontynuujemy do momentu powrócenia oddechu bądź pojawienia się pogotowia.

•Po przyjeździe karetki zdajemy relację ze zdarzenia, opisujemy zaobserwowane objawy i przeprowadzone działania. Dalsze czynności podejmuje zespół ratowniczy.

Jakie są przyczyny zawału serca

 Najczęstszą przyczyna zawału serca, obok powstania skrzepów, jest miażdżyca tętnic wieńcowych. Rzadziej źródłem zawałów jest zablokowanie tętnicy na skutek dostania się powietrza, tłuszczu lub innych ciał obcych.

Objawy zawału serca.

•nagły, klujący ból w okolicy mostka;

•wrażenie ciasnoty w klatce piersiowej;

•często promieniowanie bólu przez lewe ramie aż do małego palca.

•niepokój, strach przed śmiercią;

•chłodna, blada skóra, zimny pot;

•czasem nudności i wymioty;

•często nieregularny puls.

Udzielanie pierwszej pomocy przy zawale serca

Właściwie nie istnieją metody pierwszej pomocy przy zawale serca.

 Decydująca w takich przypadkach jest szybka fachowa pomoc medyczna.

 W oczekiwaniu na zespół pogotowia ratunkowego, chorego należy ułożyć w pozycji odciążającej serce, tzn. z lekko podwyższonym tułowiem.

 Bardzo ważne jest ułatwienie choremu oddychania. Dlatego należy mu rozluźnić krępujące części garderoby (krawat, koszulę, pasek u spodni…).

 Ważną role odgrywa także uspokajanie chorego, gdyż zawałowi serca towarzyszy silny niepokój i strach przed śmiercią, które dodatkowo pogarszają jego stan.  Zawał serca. Co to jest zawał mięśnia sercowego. Jakie są przyczyny zawału serca. Objawy zawału serca. Jak udzielić pierwszej pomocy przy zawale serca 

 WAŻNE 

 Niestety zawał serca może się powtórzyć, dlatego pacjenci po pierwszym ataku otrzymują środki z nitrogliceryna do zastosowania w nagłych przypadkach. W razie interwencji, ratownik powinien sprawdzić, czy chory nie ma ich przy sobie. Jeśli pacjent posiada własne leki pomóż mu je zażyć.

Jeśli pacjent ma tabletki z nitrogliceryną wkładamy je pod język, nie każemy ich połykać. Połknięte tabletki nitrogliceryny częściowo tracą swoje właściwości w sokach trawiennych oraz znacznie później zaczynają działać. Są również nitrogliceryny w formie sprayu do ust.

 Można również pacjentowi podać pod język pochodne kwasu acetylosalicylowego czyli popularną w Polsce aspirynę, polopirynę S, etopiryna, acard, cardiopirin, hascopiryn, ascalcin plus, ascodan, asprocol, calcipiryna, coffepirine

Leki można podać tylko kiedy pacjent jest przytomny i komunikatywny

 W razie potrzeby trzeba zastosować sztuczne oddychanie połączone z uciskiem klatki piersiowej

 W jakiej sytuacji udać się do szpitala:

Bóle brzucha i biegunki

Ból brzucha lub okolic miednicy może być objawem stosunkowo niegroźnych dolegliwości takich jak niestrawność czy zatrucie pokarmowe, ale też sygnalizować poważniejsze problemy ze zdrowiem, które wymagają natychmiastowej konsultacji z lekarzem. Jak je od siebie odróżnić? Wszystko zależy od objawów.

– Jeśli na przykład czujemy silny ból w środkowej części brzucha promieniujący do prawego boku lub pleców, któremu towarzyszą nudności, wymioty i gazy, nie ma na co czekać – trzeba jak najszybciej pojechać na ostry dyżur, bo może to świadczyć o ataku kolki żółciowej lub wyrostka robaczkowego – mówi dr Arkadiusz Krakowiecki.

Podobnie powinniśmy postąpić, gdy ból dotyka prawej ćwiartki brzucha i nasila się w ciągu dnia (to najczęściej świadczy o zapaleniu wątroby) bądź pojawia się w dolnej części pleców i promieniuje do pachwiny (może to sygnalizować atak kolki lub kamicy nerkowej).

– Nudności i wymioty, a do tego ostra biegunka mogą być także oznaką zapalenia jelitowo-żołądkowego wywołanego przez wirus. Taka infekcja występuje najczęściej u dzieci, ale atakuje także dorosłych i może prowadzić do niebezpiecznego odwodnienia organizmu. By do niego nie dopuścić, złagodzić objawy i skrócić czas trwania nieprzyjemnych dolegliwości, w większości przypadków wystarczy konsultacja z lekarzem i zażycie odpowiednich środków farmakologicznych – dodaje dr Krakowiecki.

Urazy głowy

Nasza głowa jest szczególnie narażona na różnego rodzaju urazy, które również są jedną z najczęstszych przyczyn wizyt na ostrym dyżurze.

– Następstwem urazu głowy może być na przykład rozcięcie skóry. Jeśli rana jest duża lub krwawienie nie ustępuje, należy natychmiast zgłosić się do lekarza – mówi dr Arkadiusz Krakowiecki.

Innym jego skutkiem może być także podskórny krwiak w obrębie tkanek powierzchownych głowy (potocznie zwany guzem), któremu zwykle towarzyszy ból i lekkie zawroty głowy. Jednak zasinienie czy krwawienie to nie jedyne objawy, które po wypadku powinny nas zaalarmować. Często bowiem te najgroźniejsze urazy, takie jak na przykład złamanie kości czaszki, krwiak śródczaszkowy, wstrząs lub stłuczenie mózgu, trudno zauważyć gołym okiem.

– Najważniejszą oznaką poważnego obrażenia jest utrata przytomności po uderzeniu, a także sytuacja, kiedy w jego wyniku wystąpi splątanie, czyli zaburzenie orientacji czasu i miejsca, nudności czy trudności z utrzymaniem równowagi. W takim wypadku bezzwłocznie powinniśmy udać się na oddział pomocy doraźnej – podkreśla dr Krakowiecki.

Ostre zakażenie górnych dróg oddechowych

Zakażenia dróg oddechowych najczęściej pojawiają się zimą i późną jesienią. Polegają one na przekrwieniu i obrzęku błony śluzowej oskrzeli.

– Wywołują je przeważnie wirusy nieżytu nosa oraz grypy. Pacjent może zauważyć u siebie przekrwienie wnętrza nosa i wodnisto-śluzową wydzielinę, drapanie w gardle, powiększone węzły chłonne, kichanie, suchość krtani i stan podgorączkowy. Towarzyszą im też trudności z oddychaniem, kaszel, bóle zatok czy chrypka – mówi dr Arkadiusz Krakowiecki. – Nawet jeśli na początku symptomy takie wydają nam się błahe, to po kilku lub kilkunastu godzinach mogą stać się na tyle męczące, że będą uniemożliwiać sen i normalne funkcjonowanie – dodaje.

Zlekceważona choroba grozi w dodatku powikłaniami, dlatego jeśli objawy nie mijają lub co gorsza nasilają się, wizyty u lekarza nie należy odkładać.

Bóle w klatce piersiowej

Objawami, których nie wolno lekceważyć, są także ból, kłucie bądź uczucie ucisku w klatce piersiowej. Mogą one bowiem sygnalizować bardzo wiele różnorodnych schorzeń układu oddechowego, pokarmowego bądź sercowo-naczyniowego, w tym także te, które bezpośrednio zagrażają życiu, a więc na przykład zawał serca czy ostry zator tętnic płucnych. Jeśli więc dolegliwości bólowe pojawiły się nagle bądź towarzyszą im duszności, przyśpieszone bicie serca, nieregularne tętno, obfite pocenie się lub zawroty głowy, powinniśmy niezwłocznie zgłosić się na oddział pomocy doraźnej.